ماجرای حضور سورن در چین/ رویاپردازی ایران‌خودرو ناکام ماند

به گزارش قیمت ۳۶۰؛ در این مطلب به سراغ داستان فروش سورن و تلاش ایران خودرو برای حضور در بازار چین رفته ایم. تلاشی که هیچوقت نتیجه نداشت و به ثمر ننشست.صنعت خودروی چین روز به روز پیشرفته تر می شود و چشم بادامی های سرزمین اژدها هر روز در عرضه رکورد می زنند. بدون تردید چینی ها در آینده نه چندان دور مهره اصلی این صنعت خواهند بود و همه تحلیل ها نشان می دهد سرعت پیشرفت آن ها از آنچه تصور می شد بیشتر است.

البته صنعت خودروی چین پیشرفت خود را مدیون بازار بزرگ خود است که باعث شد بزرگان صنعت برای سود بیشتر سرمایه گذاری های سنگین مشترک انجام دهند و غول خودروسازی چین را پروارتر کنند. امروز شنیدن اینکه چینی ها وارد بازارهای بزرگ می شوند دیگر برای ما عجیب نیست و حالا همه به درک درستی از جایگاه چینی ها در صنعت خودروی جهان رسیده ایم. ایران هم یکی از مقاصد خودروهای چینی است و در سال های گذشته واردات و مونتاژ خودروهای عموما میانرده چینی را در ایران شاهد بوده ایم.

در حال حاضر صادرات خودروهای ایرانی به کشور های دیگر شبیه به رویا به نظر می رسد. البته در سال های قبل صادراتی بر مبنای مناسبات سیاسی داشته ایم اما از نظر تکنیکی صادرات ثمر بخش و واقعی برای صنعت خودروی ایران غیر ممکن به نظر می رسد. با پیشرفتی که چینی ها در سال های اخیر داشته اند، ورود به بازار چین هم برای ایرانی ها اصلا ممکن نیست اما زمانی ایران خودرو قرار بود خودروهای خود را در سرزمین اژدها عرضه کند. در ادامه به مرور تلاش آبی پوشان جاده مخصوص برای ورود به بزرگ ترین بازار خودروی جهان می پردازیم.

تولید سورن در چین حتی قبل از ایران

بررسی رسانه های چینی نشان می دهد ایران خودرو در سال ۲۰۰۶ تلاشی جدی برای ورود به بازار چین داشته است. در سال ۲۰۰۵ ایران خودرو به توافقات اولیه برای یک همکاری مشترک یا جوینت ونچر با کمپانی یانگمن چین رسیده بود. در آن زمان کمپانی چینی یانگمن به دنبال شریکی قدرتمند برای عرضه خودروهای لوتوس در بازار چین بود و با ایران خودرو هم مذاکراتی گسترده داشت. چینی ها اصرار داشتند تا در کمپانی مشترک سهمی ۷۰ درصدی داشته باشند و سهم ایران خودرویی ها ۳۰ درصد بود. در طرف دیگر ایران خودرو شراکت ۵۰-۵۰ را در نظر داشت و این نخستین نقطه اختلاف چینی ها و ایرانی ها در این شراکت بود.

دو خودروساز به توافق رسیدند تا اولین خودروی تولید برای بازار چین سمند سورن باشد. دقت داشته باشید سمند سورن در آن سال هنوز به بازار ایران نیامده بود و قرار بود پیش از ایران، فروش این خودرو را در چین شاهد باشیم. البته همانطور که در تصویر می بینید نسخه ای که برای بازار چین آماده شده بود جلوپنجره و نشان متفاوتی داشت اما به غیر از این، باقی المان ها دقیقا همان چیزی بود که در سمند سورن تولید ایران دیده می شد. این خودرو در چین با کد فنی GHK7180 تعریف شد و زمانبندی ها بر اساس تولید ۳۰ هزار دستگاه در کارخانه جدیدی در استان شاندانگ انجام شده بود.

قرار بود قطعات اساسی در ایران تولید و به چین صادر شود و همان پیشرانه XU7 گروه PSA را برای این خودرو داشته باشیم اما در نهایت این همکاری هیچوقت به نتیجه نرسید اما به چه دلیل؟ همانطور که گفته شد کمپانی چینی یانگمن به دنبال شریکی قدرتمند تر بود و تولید محصولات لوتوس برای آن ها اولویت داشت به همین دلیل آن ها با پروتون مالزی شریک شدند و ایران خودرو را کنار گذاشتند و در نهایت در سال ۲۰۰۸ ایران خودرو از این جوینت ونچر خارج شد.

وضعیت فعلی بازار و صنعت چین نشان می دهد که شاید حضور و دوام ایران خودرو در چین می توانست باعث رشد این خودروساز شود و ممکن بود در آینده شرکای جدیدی در این کشور برای تولید محصولاتی مشترک پیدا کند اما به هر ترتیب پروژه عرضه سورن در چین شکست خورد اما این پایان رویاپردازی ایران خودرویی ها در چین نبود!

پژو ۲۰۶ صندوقدار ایران خودرو در نمایشگاه پکن!

بررسی رسانه های چینی و سوابق نمایشگاهی در این کشور حاکی از تلاش دیگر ایران خودرویی ها در آن سال ها برای حضور در بازار چین است. در سال ۲۰۰۶ ایران خودرو پژو ۲۰۶ صندوقدار تولید خود را به نمایشگاه پکن برد و در آنجا به دنبال شریکی برای عرضه این خودرو در بازار چین بود. اما مشکل اصلی آن جا بود کمپانی فرانسوی پژو با همکاری دانگ فنگ پژو ۲۰۶ صندوقدار را برای بازار چین توسعه داده بود. در واقع ایران خودرو محصولی را به نمایشگاه پکن برده بود که کمپانی مادر در چین به تولید می رساند! همین باعث ناراحتی فرانسوی ها از این اقدام ایران خودرو شد و پژو هیچوقت اجازه فعالیت ایران خودرو با محصولات این نشان را در بازار چین نداد.

اگر یادتان باشد چند سال پیش بحث هزینه هنگفت توسعه پژو ۲۰۶ صندوقدار در رسانه ها حواشی بسیار داشت. یکی از نمایندگان مجلس ادعا کرد که توسعه ۲۰۶ صندوقدار هزینه ای ۲۵۰ میلیون دلاری داشته است. برخی دیگر ادعا کردند که هزینه توسعه محدود به ۱۴۸ میلیون دلار بوده است و در نهایت مدیران وقت ایران خودرو ادعا کردند که هزینه این پروژه محدود به ۱۲ میلیون دلار بوده است. از این بگذریم که هیچوقت عدد واقعی و دقیق هزینه این پروژه اعلام نشد اما سوال اصلی این است که اصلا این پروژه چرا انجام شد؟ همانطور که اشاره کردیم در آن سال ها پژو نسخه صندوقدار ۲۰۶ را با دانگ فنگ برای بازار چین توسعه داده بود و حالا سوالی که مطرح می شود این است که ایران خودرو چرا برای پروژه ای هزینه کرد که همزمان و یا حتی زودتر در چین انجام شده بود؟ اصلا چطور می توان فهمید پروژه صندوقدار کردن پژو ۲۰۶ یک پروژه کاملا داخلی است و آیا نمی توان احتمال داد که در آن سال ها هزینه سازی شده و پروژه به صورت آماده از چین خریداری شده است؟ البته این ها تنها ادعاهایی است که تنها با ارائه مستندات ثابت می شود اما با در نظر گرفتن تمام جوانب، همه چیز محتمل به نظر می رسد.

در نهایت پای ایران خودرو هیچوقت به بازار چین باز نشد و پرونده آبی پوشان جاده مخصوص در سرزمین اژدها بسته شد. شاید ورود ایران خودرو به چین در آن سال ها اقدامی کم ارزش تلقی می شد اما با در نظر گرفتن وضعیت فعلی صنعت خودروی چین، حضور ایران خودرو می توانست به پیشرفت صنعت کشور کمک کند و شاید راه را برای همکاری گسترده تر با چینی ها هموار می کرد.