سرگردانی مددجویان در آستانه نوروز؛ خبری از عیدی نیست!

به گزارش قیمت ۳۶۰؛ روز‌های اسفند ۱۴۰۳ در حالی به خط پایان نزدیک می‌شود که بازار خبر‌های واریز عیدی مددجویان بهزیستی بسیار داغ است، اما آیا این بار هم جامعه افراد دارای معلولیت از این خبر خوش بی‌نصیب می‌مانند؟

سعید یک مددجوی ۳۵ ساله، هر سال منتظر عیدی‌ای بود که به او تعلق می‌گرفت، اما امسال خبری از عیدی نیست. او به‌سختی می‌تواند هزینه‌های درمان خود را تأمین کند و به همه قول‌هایی که دولت داده بود، ناامید شده است.

در سال‌های گذشته گروه‌های مختلف اجتماعی به‌ویژه مددجویان تحت حمایت نهاد‌های حمایتی (سازمان بهزیستی و کمیته امداد) با چالش‌های بسیار جدی اقتصادی مواجه شده‌اند. یکی از مسائل مهمی که به‌وفور در این جوامع مشاهده می‌شود، قطع پرداخت عیدی به مددجویان در دولت‌های گذشته است. این وضعیت به‌ویژه در ایام خاص مانند نوروز امسال که انتظار می‌رود مددجویان از حمایت‌های مالی بیشتری برخوردار شوند، نتایج وخیمی به دنبال داشته است.

عیدی که به‌عنوان یک کمک مالی در نظر گرفته می‌شود، معمولاً باهدف فراهم‌آوردن امکاناتی برای زندگی بهتر و تأمین نیاز‌های اولیه مددجویان در نظر گرفته می‌شود. بااین‌حال، در سال‌های اخیر، بسیاری از مددجویان از دریافت این کمک مالی محروم مانده‌اند. این موضوع نه‌تنها به احساس ناامیدی آنان منجر شده، بلکه معیار‌های زندگی آنها را تحت‌الشعاع قرار داده است.

علاوه بر قطع پرداخت عیدی، مشکل دیگر هم عدم پرداخت معوقات حق پرستاری و دیگر کمک‌هزینه‌هاست. مددجویانی که به دلایل مختلف، همچون بیماری یا نقص‌عضو، نیاز به حمایت بیشتری دارند، در شرایط سخت‌تری قرار گرفته و نتوانسته‌اند از خدمات بهداشتی و درمانی به‌درستی بهره‌مند شوند. تأخیر در پرداخت‌ها نه‌تنها مشکلات مالی آنان را افزوده، بلکه موجب کاهش کیفیت زندگی و سلامت روانی آنها نیز شده است.

بسیاری از این افراد پس از چندین سال انتظار، دیگر امیدی به دریافت این کمک‌ها ندارند. در حال حاضر، آنها با دشواری‌های روزمره خود دست‌وپنجه نرم می‌کنند و این قطع درآمد‌های ضروری، فشار‌های روانی و اجتماعی را بر آنان بیشتر کرده است. در این وضعیت، بسیاری از مددجویان برای تأمین هزینه‌های ابتدایی زندگی خود مانند اجاره‌خانه، خوراک و درمان دچار مشکل شده‌اند.

از این رو قطع پرداخت عیدی و معوقات مددجویان نه‌تنها تأثیرات فردی دارد، بلکه بر جامعه نیز اثرگذار است. تداوم این روند می‌تواند به افزایش سطح نارضایتی اجتماعی و کاهش اعتماد به نهاد‌های حمایتی منجر شود. این مسائل به‌وضوح نشان‌دهنده اهمیتی است که باید برای حمایت از مددجویان و بررسی وضعیت اقتصادی آنان قائل شد.

با توجه به شرایط موجود، توجه به نیاز‌های این گروه و تلاش برای احیای پرداخت‌های معوقه به‌عنوان یکی از اولویت‌های اساسی نظام حمایتی کشور مورد نیاز است. بدون شک، بازنگری در سیاست‌های مالی و برنامه‌ریزی برای بهبود وضعیت مالی مددجویان می‌تواند به ایجاد فضایی امن‌تر و حمایت‌گرایانه‌تر برای آنان کمک کند.

به نظر می‌رسد دولت چهاردهم باید به‌طور جدی مسئله عیدی مددجویان سازمان‌های حمایتی بهزیستی و کمیته امداد را پیگیری کند چرا که این حمایت مالی نه‌تنها نیاز‌های معیشتی را تأمین می‌کند، بلکه به ابراز همدلی و احترام به حقوق این قشر از جامعه نیز کمک می‌کند.